Kategori: Genel

Can Bonomo ve Film on Stage

Son zamanlarda gittiğim ve çokça keyif aldığım iki konser. Birinci dönemin başında Can Bonomo’nun bir konser videosunu görüp üç şarkısını bilmeme rağmen konserine gitsem çok eğlenirim diye düşünmüştüm. Düşündüğüm gibi de oldu. Şubatta son çıkan Kara Konular albümü -ki benim dinlediğim ilk albümü oldu- oldukça hoşuma gitti. Konser çok eğlenceliydi. Can Bonomo sahnedeki enerjisiyle herkesi kendine hayran bıraktı. Oradan oraya zıplıyor, dans ediyor ve en az bizim kadar eğleniyordu. Bazı şarkılarda sözleri unutsa da -hatta Dönelim deyince bu kadar büyük tepki beklemediğinden şarkının ikinci verseünü söylemeyi tamamen unuttu- durumu tatlı bir şekilde idare etti. İlk Can Bonomo konserimdi ve son olmayacağını söyleyebilirim.

Musa Göçmen şefliğindeki film müzikleri konseri çok keyifliydi. Game of Thrones’la başlayan gösteride orkestraya dansçılar ve bazı müziklerde solistler eşlik ediyordu. Titanik ve Kadın Kokusu ilk yarıdaki favorilerimden oldu. İkinci yarı başlangıcında Musa Göçmen’i sahneye başında bir çuvalla James Bond tarafından kurtarılmayı bekleyen bir tutsak olarak çıkartmaları hoştu. İkinci yarıda açık ara farkla en beğendiğim dans/müzik The Godfather oldu. Baletlerin zarafeti ve dövüş sahnelerinin dansa yedirilmesi çok güzeldi. Pulp Fiction, Eye of Tiger, The Massage, Karayip Korsanları, Pembe Panter, Batman, Joker, Gladyatör, Cesur Yürek -elbet unuttuklarım da olmuştur- ve en son da Çöpçüler Kralı çalarak final yapan oldukça eğlendiğimiz bir gösteriydi.

Cimri

Cimri oyununu İş Sanat’ın youtube kanalında provasını izlediğimden beri merak ediyordum. Biletleri aldığımızdan beri de oyunla ilgili epey heyecanlıydım. Oyunu MEB Şura Salonu’nda balkon E1,3,5’ten izledik. Yerimiz pek de iyi değildi. Ben balkonun ucunda oturduğumdan görüşümde bir sıkıntı yoktu ancak Semiha sahneyi kısmen Mücahit ise neredeyse hiç görmüyordu. Biraz hareketli bir oyun izlemek durumunda kaldılar. Salon çok da büyük olmadığından bir dahaki sefere sahne önünün arkalarından alınabilir.

Oyunu her sahnesine bayılarak izledim. Serkan Keskin çok iyi bir oyuncu. Rolünü fazlaca iyi yapmasının yanı sıra yaptığı doğaçlamaları da oyuna çok güzel yediriyordu. Telefonla oynayanlara, fotoğraf çekmeye çalışanlara karşı haklı serzenişini de birkaç kez dile getirdi. Bir süredir klasiklerden oyun izlemediğimden o teatral dili özlemişim. Oldukça hoşuma gitti. Oyunun kahkaha atmadığım yerlerini bile yüzümde bir gülümseme ile izledim.

Bazı Oyunlar ve Opera

Yazılmayı bekleyen o kadar çok şey var ki. Bir türlü başına geçip de yazamadım. Yarın finaller açıklanıyor, biraz gerginim. Neler olacak merak ediyorum. İki gündür çalıştığım elektronik dersinden geçtiğimi öğrendim. Dersten geçtiğime mi sevinsem iki günüm boşa gittiğine mi üzülsem bilemedim. Neyse.

Bu yazının başlığı Korkuyu Beklerken’di aslına. Taslak olarak ilk cümlesi yazılmış bir şekilde uzunca bir süredir bekliyordu. Araya fazlaca etkinlik girdiğinden ve üstünden çokça zaman geçtiğinden ve hepsiyle ilgili aynı heyecanı da duymadığımdan hepsinden kısaca bu yazıdan bahsetmek istedim.

Korkuyu Beklerken kesinlikle çok güzeldi. Çok severek okuduğum için oyun kötü çıkarsa diye endişeliydim ancak uzun bir oyun olmasına rağmen hiç sıkılmadan oldukça memnun kalarak izlediğim bir oyun oldu.

Maskeli Balo’da Cantiamo Insieme – Birlikte Söylüyoruz’da hayran kaldığımız Görkem Ezgi Yıldırım ve Ezgi Karakaya’yı dinleyeceğimiz için heyecanlıyken castın değiştiğini görerek biraz hayal kırıklığıyla başlasak da operanın kalanında hayal kırıklığından eser kalmadı. Çok güzel bir gösteriydi. Yalnızca hem operayı hem arka ekrandaki dansı hem de üst ekrandaki altyazıyı -ya da üst- takip etmek biraz zordu. Bunu da ilk defa böyle bir gösteri izlememe bağlıyor, gittikçe takip etmenin kolaylaşacağını düşünüyorum.

Tatlım Tatlım Yılmaz Erdoğan’ın Haybeden Gerçeküstü Aşk oyunundan uyarlanmıştı. Keyifli vakit geçirdiğimiz bir komedi oyunuydu. Bergüzar Sahne’ye gitmek için Batıkent metrodan otobüse binmenin Ümitköy’den otobüse binmeye nazaran daha tekin olduğunu söyleyebilirim.

Şaşırt Beni’de bir yönetmen İngiltere’ye vize alabilmek için ailesindeki insanları oyunculuk vaadiyle kandırıp referans almaya çalışıyordu. Oyun, bahsi geçen oyunun provasıyla başlıyor, sahnelenmesiyle son buluyordu. Oyunun içindeki oyun da oyunun kendisi kadar keyifliydi. Ne çok oyun yazdım. Bazı kısımlarda verilmek istenen mesajın fazlaca alenen olması biraz sıkıcı olsa da oyunun geneli oldukça eğlenceliydi. Özellikle oyun içindeki oyun kısımları en eğlendiğim yerler oldu.

100

Cumhuriyet. Cumhuriyet bugün 100 yaşına bastı. Bir asır. Hem oldukça uzun bir zaman hem de daha başındayız yolun. Bazı aksaklıklar yaşıyor olsak da Türkiye Cumhuriyeti’nin ilelebet payidar kalacağına olan güvenimiz ayakta tutuyor bizi. Ayakta kalmak için daha sıkı tutunmalıyız birbirimize. Dayanışmalı, yardımlaşmalı, bir olmalıyız. Bu yıl yaşanan olaylarda istediğimiz zaman ne kadar güzel olabileceğimizi gördük. Kötü şeyler yaşanmasına gerek yok bir olmamız için. Güzel günlerde de gelebiliriz bir araya ya da sıradan günlerde. En çok da cumhuriyetimizin yüzüncü yaşında. Çeşitli şehirlerde çeşitli kutlamalar yapıldı. En çok coşkuyu burada, Ankara’da hissetmek isterdim. Ama öyle olmadı. Yine de cumhuriyetin yüzüncü yılına şahit olabilmek çok güzeldi. Atatürk’ün mirasına sahip çıktığımız nice yüz yıllara ulaşmak dileğiyle…

Bugün katılmak istediğim birçok etkinlik vardı. Ancak bir hafta içinde hepsinin biletleri tükendiğinden hiçbirine gidemedim. Ben de Emre, Peri ve Osman Efe ile birlikte okulda yapılan kutlamaya katıldım. Saat 17.00’de Türk bayrağını önünden aşağı doğru yürümeye başladık. Biyolojinin yanındaki tünelden geçerek Atatürk heykeline ulaştığımız yoldu bazı senkronizasyon problemleri olsa da İzmir Marşı, Gençlik Marşı gibi marşlara eşlik ettiğimiz, “Ne mutlu Türk’üm diyene!”, “Mustafa Kemal’in askerleriyiz!” naraları attığımız coşkulu bir yürüyüşün ardından heykelin önünde bir çember oluşturduk. Gösteriler saygı duruşu ve İstiklal Marşı ile başladı. Rektör kendisine yarım saat önce haber verildiğini söylediği keşke daha önceden haber verilseymiş dedirten bir konuşma yaptı. Küçükler -sanırım ortaokul konservatuar ve dil ve konuşma terapisindeki çocuklar- korosu birkaç marş söyledi. Konservatuar öğrencilerinin üflemeli çalgılarla bir dinletisi oldu. Tango ve vals gösterisi yapıldı. Vals gösterisi bir Cumhuriyet balosuna katılıp vals yapma isteğimi kabarttı. Tabii bunu için vals yapmayı öğrenmem gerek. Sonra halk oyunları ekibi dans ettiler, vurmalı çalgılarla eğlenceli bir gösteri yaptılar. Oldukça keyifli bir kutlama gerçekleşti.

Başkent Kültür Yolu

Kültür Yolu Festivali kapsamında katıldığımız ilk etkinlik Tamamen Doluyuz adlı tiyatro oldu. Küçük Tiyatro U16/18 numaralı koltuklarda balkondan -yerimiz oldukça güzeldi, bir dahakine balkonun ön tarafları tercih edilebilir- izlediğimiz Tamamen Doluyuz İstanbul Devlet Tiyatrosu tarafından sahnelenen oldukça eğlenceli bir oyundu. Oyunda asıl mesleği oyunculuk olan ancak lüks bir restoranda rezervasyon görevlisi olan Sam’in başından geçenler anlatılıyordu. Sahnede tek bir oyuncu olsa da birçok oyuncu da sesi ile katılım sağladı.

İkinci etkinliğimiz Ferhat Göçer konseriydi. Tuna’nın küçükken severek dinlediği Göçer’in Millet Bahçesi’ndeki ücretsiz konserine gittik. Konser alanı beklediğimizden çok daha az kalabalıktı. Biz alanın içine girmeyip parktaki banklardan birine oturduk. Konser söylenen saatten biraz geç başladı. Şarkılar söylendikçe birçoğunu bildiğimi fark ettim. Ayrıca kendi parçası olmayan birçok güzel parça da seslendirdi. Çokça keyif aldığımız bir konser oldu.

Üçüncü etkinliğimiz Cantiamo Insieme – Birlikte Söylüyoruz. Amadeus’tan beri bu anı bekliyorum. Nihayet bir opera izleyeceğim için oldukça heyecanlıydım. Heyecanlandığım kadar da varmış. Ağzım açık dinlediğim, Ezgi Görkem Yıldırım’a hayran kaldım, Ezgi Karakaya da söylendiği kadar varmış, muhteşem bir ses. Özellikle Tuğba Mankal ile söyledikleri Norma Operası’ndan Düet’e bayıldık. En kısa zamanda Ezgi hanımları dinlemek için Maskeli Balo’ya da gitmeyi düşünüyoruz.

Dördüncü etkinliğimiz Carl Orff – Carmina Burana – Devlet Çok Sesli Korosu. Koro muhteşemdi. Solistler arasında Görkem Ezgi Yıldırım’ı görmek de bizi ayrıca mutlu etti. Sahnenin sol tarafında bir de çocuk korosu vardı, çok tatlılardı. Bu tarz konserlere yeni yeni gittiğimden yalnızca ne kadar beğendiğimle ilgili şeyler yazabiliyorum. Aslında belki de yazılacak çok şey var. Belki ilerleyen süreçte daha eleştirel yaklaşabilirim.

Beşinci ve son etkinliğimiz de Canto Orkestrası ile Eskimeyenler. Okulun başlamasından bir gün önce gittiğimiz bu etkinlik içlerinde en ilginç olanıydı. Diğer etkinlikler ile ilgili önceden bilgi sahibiyken bunun açıklamasında yalnızca etkinlik adı yazdığından ne ile karşı karşıya olduğumuzu bilmiyorduk. Orkestranın Hawaii tipi çiçekli gömlekle gelip solistlerin smokin ve payetli kıyafetlerle çıkmasından çeşitliliği anlamalıydık. Birkaç eski Türkçe şarkı söylediler, Fransızca ve İspanyolca şarkılar söylediler, Beethoven ödüllü bir opera sanatçısını sahneye davet edip opera söylediler, bir ara ramazan davulu çaldılar. En ilginciyse opera söylenirken “Hep birlikte!” deyip bizden karşılık beklemeleriydi. Tatilin son gününde çok çeşitli, güzel bir etkinlik oldu.