Hayal kırıklığı. Martin Eden çok sevdiğim bir kitap olmasına rağmen hiç zevk alamadığım bir oyun oldu. Oyun Ankara Yeni Sahne’de tek perde olarak iki kişiyle oynanıyor. Martin Eden’ın kesinlikle iki kişilik bir oyun olduğunu düşünmüyorum. Evet Ruth Martin’in hayatında çok önemli bir yere sahip olabilir ancak hikayeyi tamamen Ruth ve Martin özeline indirgemek kitabın yarısını çöpe atmak demek. Ki 496 sayfalık kitaptan uyarlanan oyunun tek perde olması da bunu kanıtlar nitelikte. Yine oyunun iki kişilik olmasından dolayı Ruth’un yalan söylediği sahnede kadın oyuncu kötü bir oyunculuk sergiliyor gibi görünüyordu. Kitabı okumamış olsam oyuncunun yalan söylediğini belli etmek için böyle bir oyunculuk sergilediğini anlamayabilirdim. Özellikle de son sahnede duygunun kesinlikle verilememişti. Ben yine kitabı okuduğum için sahneyi anlarken kitabı okumayan Tuna ve hatta okumuş olan Mücahit bile ne olduğunu tam anlayamamıştı. Oyunun sonunda kitabını büyük hayranı olduğunu ve oyundan oldukça memnun kaldığını belirten yönetmene maalesef ki katılmıyorum.